Of ik dacht dat sinds Twitter er is mensen minder bloggen.

Nee. Ik denk het niet.

Ik legde uit dat een weblog juist in deze tijd iets cruciaals neerzet. Van jezelf. Over jezelf. Je uitgangspunten, visie, drijfveer, worstelingen. Ja, ook worstelingen.

Een blog is niet een vastomlijnd ding. Het is een voortdurende verandering en beweging. Een verandering en beweging van jezelf. Jij verandert soms ook van gedachte. Wat je vandaag wilde eten wil je misschien morgen helemaal niet eten omdat je er gewoonweg geen zin in hebt.

Publiek is op zoek naar een soort van moderne, reële soap. Een kijkje in de wereld van jou als mens en als werker. Als je een blog start voor je werkzaamheden kun je er niet onderuit om ook te schrijven over je hele maakproces want dat bindt jou met je publiek. Men wil juist graag weten waarom je die ene dag geen woord op papier kreeg terwijl je een deadline halen moest. Men wil juist graag lezen dat je een mooi en inspirerend gesprek had met een potentiële klant. Omdat het zo werkt in het dagelijkse leven. Denk aan de babbeltjes bij de koffiehoek op kantoor. Ja, ook dat je een keer vieze koffie gedronken hebt bij een smerige tent.

Ik denk dat bedrijfsblogs die alléén maar bloggen over hun producten, hun diensten en hun klantgerichtheid publiek gaan afstoten op den duur. Het mist persoonlijke benadering. Weblogs zijn juist geschikt voor allebei. Omdat het eenvoudigweg kán.

Dat maakt weblogs hip. Zo hip.